Biz kadınlar, içimizde binlerce yıllık bilgelik taşıyan canlı ruhlarız.

Yeri geldiğinde yıkılanı onaran, kaybolanı bulan, düşeni kaldıran… Ve bazen de kendi yolumuzu karanlıkta arayan… Ama her seferinde, hatırlayarak, köklerimize dönerek ve iç sesimizi dinleyerek yeniden ayağa kalkarız.

Clarissa Pinkola Estés, Kurtlarla Koşan Kadınlar kitabında şöyle der:

“Sağlam bir kadın; düşüp kalkmış, yanılmış, acı çekmiş, sevinmiş, kaybetmiş ve kazanmış kadındır. O, hayatın içinden geçerek kendini tanımış olandır.”

Kadının gücü, sadece direnmekte ya da mücadelede değil, aynı zamanda şefkatinde, kırılganlığında, derin sezgisinde ve içsel bilgeliğinde saklıdır. Dünya bazen onun kırılmasını bekler, ama o kırıldığı yerlerden ışık sızdırmayı öğrenir. Çünkü kadın, varoluşunu unuttuğunda bile içindeki vahşi ruh ona fısıldar:

“Ne olursa olsun, hatırla…

Senin ruhun güçlüdür.

Senin kalbin yuvandır.

Senin sezgilerin yol göstericindir.”

Hatırlamak…

Kim olduğumuzu, nereden geldiğimizi, neyi hak ettiğimizi ve neyi geride bırakmamız gerektiğini…

Bir kadın, kendini hatırladığında, sadece kendini değil, bütün bir dünyayı iyileştirmeye başlar. Çünkü onun şefkati, nezaketi ve içsel gücü, sadece kendisi için değil, çevresindeki herkes için bir şifa kaynağıdır.

“Kadın, şefkatiyle iyileşir,

nezaketiyle güçlenir,

sezgisiyle yön bulur.”

Bu 8 Mart’ta, içimizdeki bilgeliğe alan açalım.

Kendi gücümüze sahip çıkalım, içsel sesimizi duyalım gerekirse o masadan kalkalım,

kararlılıkla devam edelim ve dünyaya tüm nezaketimizle bağlanalım. Çünkü biz, hatırladıkça güçlenen, güçlendikçe şefkatle ışık saçan kadınlarız.

Ve her zaman hatırla:

“Düşsen de,

kaybolsan da,

içindeki ışık seni tekrar bulur.”

Canan Coşkun Sayın